Papryka wędzona to fantastyczna przyprawa, która ma wiele zastosowań kulinarnych. Wywodzi się z Hiszpanii, a nie z Węgier, jak myśli większość osób. Do Hiszpanii przybyła z Peru, gdzie były uprawiane pierwsze gatunki i odmiany papryki. W naszych sklepach dość ciężko jest znaleźć wędzoną paprykę, lecz nie jest to zadanie niemożliwe. Jej koszta przeważnie przekraczają wartość zwykłej przyprawy kilkakrotnie. Ale paprykę wędzoną można przygotować samemu.
Przygotowanie papryki
Paprykę zerwaną prosto z krzaka należy ususzyć w naturalnych warunkach, czyli na słońcu. Rodzaj papryki użyty do całego procesu: powinna być czerwona, długa, spiczasta i być mało mięsista. Suszyć powinna się metodą w siatkach (czyli papryki wkłada się do specjalnych siatek i przechowuje się dopóki nie ususzą się) lub metodą sznurową (papryki wiąże się na sznurku, to lepsza metoda, gdyż papryka szybciej schnie). Po wysuszeniu papryki na słońcu należy ją dosuszyć w specjalnym pomieszczeniu – suszarni, gdzie panuje temperatura ok. 50 stopni.
Proces wędzenia
Następnie paprykę wędzi się ok. 4-6 godzin z użyciem drewna twardego (buk, dąb lub mieszanka tych dwóch typów drewna). Po wędzeniu powinno się dosuszyć paprykę do momentu aż sama zacznie się rozwarstwiać na płatki i pyłek.
Mielenie papryki
Kolejnym ważnym etapem jest mielenie – należy mielić owoce aż papryka wędzona nabierze formy grubo mielonej papryki. Najczęściej należy mielić kilka razy.
Dla niektórych wędzenie papryki to długi ciężki czas. Dla niewprawnych z pewnością takie jest. Warto przemyśleć, czy podołamy jeszcze przed przystąpieniem do wędzenia, gdyż możemy zmarnować owoce papryki. Jednak, kto wie? Może się uda?